Мегаобучалка Главная | О нас | Обратная связь


Глава 2. Общественные отношения в Швеции 10 страница



2019-05-24 354 Обсуждений (0)
Глава 2. Общественные отношения в Швеции 10 страница 0.00 из 5.00 0 оценок




34. Rimbertus, XV.

35. Rimbertus, XVII.

36. См. Ruprecht A. Die Ausgehende Wikingerzeit im Lichte der Runeninschriften. "Palaestra". Untersuchungen aus der deutschen und englischen Philologie und Literaturgeschichte, Bd. 224. Göthingen, 1958, S. 42 f.

37. Ög 88, 90, 235; Sö 72, 139, 140; U 337; Vg 178.

38. Sö 292, 354; U 161, 167, 245, 325.

39. Piekarczyk S. Op. cit., s. 29.

40. См. Ruprecht A. Op. cit., S. 42.

41. Adamus, IV, 21: "In sola mulierum copula modum nesciunt. Quisque secundum facultatem suarum virium duas aut tres et amplius simul habet; divites et principes absque numero. Nam et filios ex tali coniunctione genitos habent legitimos".

42. Об эволюции форм семьи и брака см. Маркс К. и Энгельс Ф. Сочинения, т. 21, с. 51-72.

43. Piekarczyk S. Op. cit., s. 24.

44. Ibidem.

45. Ibid., s. 28-29.

46. Морган Л. Г. Древнее общество. Л., 1934, с. 316: "С учреждением рода возник первый основной порядок наследования, по которому имущество умершего делилось между его родичами".

47. Морган Л. Г. Указ. соч., с. 39, 316-328.

48. Piekarczyk S. Op. cit., s. 28.

49. Tacitus, 20: "...heredes tamen successoresque sui cuique liberi, et nullum testamentum, si liberi non sunt, proximus gradus in possessione fratres, patrui, avunculi..."

50. Rimbertus, X: "Ipse namque in haereditate sua non multo post Ecclesiam fabricavit...".

51. Rimbertus, XXV: "Cui etiam Rex in praefato vico atrium unum ad oratorium dedit fabricandum: Dominus quoque Episcopus Presbytero ad habi tandum alterum cum domo emit...".

52. U 29, 73, 130, 331, 332; Vg 4.

53. U 29: raþu kaiRmuntr – ik·kaiR[l]a[uk·] maytumi þa·finku. þau·sun·aþ han·truknaþi + in sun to://siþan: þa + fikhu – – – "þrik·ha – ...þinsa·þa·finku þau [bar]n... in mar ain lifþi·hun hit·//..g[a]ha..fik raknfastr·i·snutastaþum þa uarþ han tauþr·auk·sun·siþan·in·moþir//kuam + at sunar arfi·þa·fik hun·airik·þar·uarþ hun tauþ·þar kuam. gaiRlauk at arfi·inku//tutur sinar//þurbiurn·skalt·ristirunar. (Пойми! Гермунд взял Герлёг в жены, когда она была девушкой. Потом у них родился сын, до того как он [Гермунд] утонул. И затем умер сын. Потом она вышла замуж за [Гу]дрика. Он [владел?] этим [двором?]. Потом у них родились дети. Но выжила одна-единственная девочка; ее звали Инга. Ее взял в жены Рагнфаст в Сноттста. Потом он умер и за ним – сын. И мать получила наследство после сына. Потом она вышла замуж за Эрика. Затем она умерла. Тогда Герлёг получила наследство после Инги, своей дочери. Торбьерн скальд вырезал руны). Из надписи явствует, что Инга как единственная наследница своего отца Гудрика получила двор Хиллершё. Затем она получила наследство после своего сына. Согласно U 331, это была деревня Сноттста, принадлежавшая ее мужу Рагнфасту. После смерти Инги ее мать Герлёг как единственная наследница Инги получила и двор Хиллершё и деревню Сноттста.

54. См. GL I, 20, VgL I Ä I, DL G 11.

55. U 114, 127, 130, 164, 165, 212 А, 261, 331; Sö 52, 145, 202, 367; Vg 4; Ög 82; Öl 37; NK, VI, s. 161 f.

56. U 127, 164, 165, 212 А и 261.

57. U 130: "ir þisi bir·þaiRa uþal [a] uk at[a]rfi·finuþarsun о ilkiastaþum".

58. Sö 145: ":tuki:ati/:ruharfan/:krimuful://ati:hafan/:iu:ata i:/uþuli".

59. UL J 1 : pr; VmL J 2:3; SdmL 32 pr. См. также главу III.

60. Sö 367: "þaiR otu:by:slaiþa:bru + fraystain:hrulfR//oþru/toR þiakna".

61. UL Ä 12; SdmL Ä 1:1.

62. Öl 37; Ög 82; Sö 52, 202. Cp. Vg 4.

63. U 331.

64. Cp. UL J 1.

65. U 127, 164, 165, 212 А и 261.

66. U 209: "þurtsain x kiarþif x tiR irenmunt x sun sin aukaubti þinsa bu x auk x aflaþi x austr x i karþum".

67. См., например, UL J 1, а также главу III.

68. См. GL I 28:3 и главу III.

69. Tacitus, 44: "...servo...nobilem...ingenuum... libertinum...".

70. Rimbertus, XV: "...Quidam namque in terra ilia potens extitit..."; XVI, XXIV, XXVII, XXIV: "plebs"; XVI: "principes ac populi"; X: "Multi etiam apud eos captivi habebantur Christiani...".

71. Piekarczyk S. Op. cit., s. 141.

72. Rimbertus, XVI: "...ibi multi essent negotiatores divites...".

73. См. Rimbertus, XXV: "...Unde a Christianis edocti negotiatoribus, qui simul aderant" и Adamus, I, 62: "Ad quam stationem [scil. Birkam]... solent omnes Danorum vel Northmannorum itemque Sclavorum ac Semborum naves aliique Scitbiae populi pro diversis commerciorum necessitatibus sollempniter convenire...". Cp. Stenberger M. Op. cit., s. 771; Rosen J. Svensk historia, d. I. Stockholm, 1962, s. 72.

74. Adamus, IV, 21.

75. Öl 32: "...h[i]ør[t]uar ain iarl ba ø1ande [fans] ha[n] dødde...".

76. U 617: "x sun x hakunar x iarl".

77. L 1241: ": stalara: hakuna R:iarls".

78. S ö 136. Херс в Швеции упоминается также в "Книге о заселении Исландии" (Landh á mabok Islands. Einar Arnόrsson bjό til prentunar. Reykjavik, 1948, III: 9: "hersir í Swithiod"). О херсах см. KL, bd. 6, sp. 512-513.

79. Sö 126 – Согласно Снорри Стурлусону (Heimskringla, Ynglinga saga, kap. 18), gramr' ом называли хёвдинга (предводителя), который уплывал в набег.

80. Sö 338, U 112 В.

81. S6 338; U 330, 335.

82. Например, Ög 81: "kuþr karl" (добрый карл).

83. Например, U 235 и Ög 4: "kuþan bota" (добрый бонд); U 16 и Sö 213: "buta bastr" (лучший из бондов).

84. Термин бонд в рунических надписях и областных законах означает также: "муж", "глава семьи, дома", "хозяин" (раба, слуги).

85. Sö 42, U 11; Sm 18; U 168.

86. Возможно, что в эпоху викингов социальная структура шведского общества была сложнее, чем это отражают приведенные выше источники. Не исключено, что уже в то время существовали безземельные свободные – арендаторы-ландбу, хусманы и наймиты, упоминаемые в древнейших областных законах – Гуталаге и "Старшем" Вестъёталаге.

87. Piekarczyk S. Op. cit., s. 141 i nast.

88. См. СВ, 31, M., 1968, c. 49 и 57.

89. См.: Неусыхин А. И. Дофеодальный период как переходная стадия от родоплеменного строя к раннефеодальному (на материале истории Западной Европы раннего средневековья). ВИ, 1967, № 1,с. 76-77; Гуревич А. Я. Свободное крестьянство феодальной Норвегии. М., 1967, с. 18-20; он же. Проблемы генезиса феодализма в Западной Европе. М., 1970, с. 152-154; Корсунский А. Р. Образование раннефеодального государства в Западной Европе. М., 1963, с. 51.

90. Ленин В. И. Полное собрание сочинений, т. 39, с. 15.

91. Там же, с. 69.

92. См. Ленин В. И. Полное собрание сочинений, т. 6, с. 311, подстр. прим.

93. Там же, т. 39, с. 70; Маркс К. и Энгельс Ф. Сочинения, т. 21, с. 161 и 175.

94. Маркс К. и Энгельс Ф. Сочинения, т. 21, с. 155.

95. См.: Lex Bajuv., III, 1; Хазанов А. М. Военная демократия и эпоха классообразования. – ВИ, 1968, № 12, с. 92.

96. Ср. Утченко С. Л., Дьяконов И. М. Социальная стратификация древнего общества. – XIII Международный конгресс исторических наук. М., 1970, с. 4.

97. Между прочим, в упоминавшемся выше коллективном труде "История Швеции" шведское общество IX-XI вв. характеризуется как "раннеклассовое общество" (История Швеции, с. 62 и 72).

98. См.: Массон В. М. Социальные и экологические факторы в формировании раннеклассовых обществ. – Конференция "Возникновение раннеклассового общества". Тезисы докладов. М., 1973, с. 8-9. Утченко С. Л., Дьяконов И. М. Указ, соч., с. 18-19.

99. Неусыхин А. И. Указ., соч., с. 76-77.

100. Подробнее о положении рабов см. в главе IV.

101. Некоторые исследователи предполагают, что в эпоху викингов рабов в Швеции было столько же, сколько и свободных и, возможно, даже еще больше (см. Palme S. U. Stånd och klasser i forna dagars Sverige. Stockholm, 1947, s. 43.). Другие, напротив, считают, что рабов было мало (см. Erixon S. Svenskt folkliv, s. 83).

102. Данные топонимики свидетельствуют о существовании в Швеции поселении эстов, финнов, куров и ирландцев, по-видимому, рабского происхождения. См. Lindroth H. Esthisk hosätning i Sverige under äldre tider, – "Ymer". Tidskrift utgiven av Svenska sällskapet för antropologi och geografi, arg. 1916, h. 3, s. 197 ff.

103. См. Piekarczyk S. Op. cit., s. 72 i nast.

104. См. об этом главу V, а также статью: Ковалевский С. Д. Так называемое "Добровольное рабство" в раннесредневековой Швеции и его сущность. – СВ, 35. М., 1973.

105. Rimbertus, XVII: "…Et quia hic" [scil, in Birka] minus pauperes inveniuntur... vade ad Dorstadum... ibi indigentium multitude...".

106. См. Piekarczyk S. Op. cit., s. 83.

107. Песнь о Риге, 12. – Старшая Эдда. Древнеисландские песни о богах и героях. М.-Л., 1963.

108. UL М 6 : 4; VmL М 6 : 4; SdmL M 20 : 1.

109. UL В 9 : pr; VmL В 8 : pr.

110. Adamus, IV, 31: "In multis Northmanniae locis vel Suediae pastores pecudum sunt etiam nobilissimi homines, ritu patriarharum et labore manuum viventes".

111. Rimbertus, X: "...Quidam namque in terra ilia potens extitit... Tandem vix reperto consilio, in conspectu populi, qui in eadem villa manebat, eum attulit, et quae passus sit retulit..."

112. См. Arbman H., Stenberger M. Vikingar i västerled. Stockholm, 1935; Arbman H. Svear i österviking. Stockholm, 1955; Гуревич А. Я. Походы викингов. М., 1966.

113. См. Ög 155; Vg 184; Sö 160, 260, 338; U 112, 479, 611, 778 и 837.

114. Sö 9, 96, 105, 107, 108, 131, 173, 179, 254, 277, 279, 281, 287, 320, 335, U 439, 644, 654, 661, 778, 837, 1143; Ög 145, 155; Brate E. Svenska runristarae. – Kungl. VHAAH, XXXIII, 3. Stockholm, 1925, s. 127.

115. Yngvars saga vídförla jämte ett bihang om Ingvarsinskrifterna. – Samfund til utgivolse af gammal nordisk litteratur, XXXIX. København, 1912.

116. О походе Ингвара см. Wessén E. Om Ingvar vittfarne, en sörmlänsk vikingahöfding. – "Bidrag till Södermanlands äldre kulturhistoria", 30, 1937, s. 3 ff.

117. U 344, 611, 698, L 1049 = В 1101.

118. Sö 14, 137, 166, 217; U 260.

119. U 344: "in ulfr hafiR onklati·þru kialtakat þit uas fursta þis tusti ka – t..." (Но Ульв собирал в Англии дань трижды. Первой была, которую платил Тости).

120. Heimskringla, Haralds saga gráfeldar, kap. 11: "...Tόsti hét maðr í Sviþjόð, erennvar ríkastr ok göfgastr í því landi, þeira er eigi baeri tignarnafn. Hann var inn mesti hermaðr ok var löngum i hernaði; hann var kallaðr Sköglar-Tosti". Cp. Tacitus, 1: "Reges ox nobilitate, duces ex virtute sumunt".

121. О кладах см. Rasmussen N. L. Vikingatidens skattefynd. En orientering. – NT, 1957.

122. Piekarczyck S. Op. cit., s. 34-38.

123. Heimskringla, Ynglinga saga, kap. 30: "Varu margir saekonungar, þeir er réðu liði miklu ok áttu engi lönd". Ср. Ól á fs saga helga, kap. 4.

124. Только в одной надписи XI в. (из Смоланда) прямо сказано, что умерший был викингом. – Sm 10: "uikikr tyki" (викинг Туки).

125. U 209. Текст см. в прим. 66 на с. 80.

126. См. Гуревич А. Я. Богатство и дарение у скандинавов в раннем средневековье (некоторые нерешенные проблемы социальной структуры дофеодального общества). СВ, 31. М., 1968, с. 192 и сл.; он же. Проблемы генезиса феодализма в Западной Европе, с. 75-78.

127. VgL I J 5; VgL II J 13; ÖgL ES 2.

128. См., например, Weibull С. Op. cit.; Nerman B. Sveriges rikets uppkomst. Stockholm, 1941; Moberg O. Svenska rikets uppkomst. – "Fornvännen", 1944.

129. Ленин В. И. Полное собрание сочинений, т. 33, с. 9.

130. Маркс К. и Энгельс Ф. Сочинения, т. 21, с. 170.

131. Там же; с. 170-171.

133. Ленин, В. И. Полное собрание сочинений, т. 33, с. 9.

133. Маркс К. и Энгельс Ф. Сочинения, т. 21, с. 171.

134. Маркс К. и Энгельс Ф. Там же; Ленин В. И. Полное собрание сочинений, т. 33, с. 9.

135. Tacitus, 44: "... praeter viros armaque classibus valent ... est apud illos et opibus honos, eoque unus imperitat, nullis iam excepti о nibus, non precario iure parendi ". – Слово ops, которое обычно переводят "богатство" (см., например, Welbull С. Op. cit., s. 303; Wührer К. Die schwedischen Landschaftsrechte und Tacitus' Germania. – ZSSR GA, 76, 1959, S, 8; Древние германцы. Сборник документов. М., 1937, с. 80), мы вслед за Й. Русейном (Rosén J. Op. cit., s. 42) переводим "могущество, власть", так как такое его толкование прямо вытекает из содержания текста и, кроме того, Тацит ранее (cap. 5) подчеркивает пренебрежительное отношение германцев к богатству. О пренебрежительном отношении шведов к богатству сообщает также Адам Бременский. – Adamus, IV, 21: "... Omnia enim instrumenta vanae gloriae, hoc est aurum, argentum, sonipedes regios, pelles castorum vel marturum, quae nos ammiratione sui dementes faciunt, illi (scil. Sueones) pro nichilo ducunt".

136. См. Tacitus, 11, 12.

137. Heimskringla, Ynglinga saga, kap. 1, 15.

138. "Тинг всех свеев" (allra Sviaþing) упоминается в саге только один раз, но в настоящем времени, при описании Уппсалы и ее значения в общественной жизни свеев вообще. Heimskringla, Ynglinga saga, kap. 34: "Þar eru Uppsalir; þar er allra Sviaþing ".

139. См. Heimskringla, Óláfs saga helga, kap. 77, 80, 94; Magnus saga goða, kap. 1.

140. Морган Л. Г. Указ. соч., с. 71.

141. Tunberg S. Studier rörande Skandinaviens äbdsta politiska indelning. Uppsala, 1911, s. 190.

142. Weibull C. Op. cit., s. 304 f.

143. Procopios, II, 15.

144. GS, kap. 1, 2.

145. Некоторые исследователи считают, что древнеанглийская поэма "Беовульф", в которой описывается борьба королей свеев (Sweou) с королями племени Gēatas, служит источником, доказывающим существование собственной королевской власти у ётов, так как они идентифицируют Gēatas с ётами (См. Stjerna К. Svear och götar under folkvandringstiden. "Svenska fornminnelseföreningens tidskrift", 12, 1905; Nerman B. Det svenska rikets uppkomst. Stockholm, 1925; Tunberg S. Götarnas rike). Однако, как убедительно показали П. Фальбек и К. Вейбулль (Fahlbeck P. Den s. k. striden mellan svear och götar, dess karaktär och verkliga orsaker. – HT, 1884; Weibull C. Op. cit., s. 165), под Gēatas " Беовульфа " скорее следует понимать племя ютов. По мнению У. Муберг, под Gēatas можно понимать и ютов, и ётов. (Moberg О. Op. cit., s. 165). Ясно, что "Беовульф" нельзя считать источником, доказывающим существование королевской власти у ётов.

146. Rimbertus, X, XXIII, XXVII.

147. Rimbertus, XVI, XXIII.

148. Rimbertus, VIII, XVI, XXIII. Ср. Annales Bertiniani, anno 839.

149. Rimbertus, XXVII.

150. King Alfred's Orosius, pt. 1. London, 1883, p. 20: "...Blecingaég, ond Meore, ond Eowland, ond Gotland... þas land hyrað to Sweon".

151. См. Weibull C. Op. cit., s. 350 ff.

152. В несомненно достоверном документе середины XI в. о разграничении между Швецией и Данией перечислены шесть представителей от шведских областей (Тиундаленда, Фьедрундаланда, Вестманланда, Эстеръётланда, Смоландов и Вестеръётланда) и шесть представителей от датских областей (Ютландии, Зеландии, Сконе и Халланда) (См. DS, № 16, SGL, bd. 1, s. 67). Очевидно, что ex silentio этого источника об остальных областях Швеции и Дании нельзя сделать вывод, что эти области не входили в их состав. – О достоверности цитированного документа см. Weibull С. Den äldsta gränsläggningen mellan Sverige och Danmark. – "Historisk tidskrift för Skaneland", bd. 7, 1921; Weibull L. Stockhooms blodbad och andra kritiska undersökningar. Stockholm, 1965, s. 23.

153. Heimskringla, Haralds saga harfagra, kap. 13-17.

154. Heimskringla. Óláfs saga helga, kap. 137.

155. Rimbertus, X: "...Cognita itaque legatione eorum, ct cum suis de hujusmodi negotio pertractans fidelibus, omnium pari voto atque consensu dedit eis licentiam ibi manendi, et Evangelium Christi ibi praedicandi..."

156. Rimbertus, XXIV: "Nam Rex, congregatis primo principibus suis, de hac Patris nostri Legatione cum eis tractare coepit. Qui sortibus quaerendum statuerunt, quae super hoc deorum esset voluntas. Exeuntes igitur more ipsorum in campum, miserunt sortes, ceciditque sors, quod Dei voluntate religio Christiana ibi fundaretur".

157. Ibidem: "Denique cum dies placiti advemsset, quod in praedicto vico Birca habitum est, sicut ipsorum est consuetudo, praeconis voce Rex, quae esset eorum Legatio, intimari fecit populo. Quo illi audito, sicut erant antea errore confusi, diversa sentire et tumultuare coeperunt. Quibus ita perstrepentibus, consurgens unus, qui erat senior natu, in medio plebis dixit: "Audite me Rex et populi..."".

158. Ibidem: "Hoc ergo ita perorante, omnis multitude poluli unanimis effecta, elegit, ut secum et Sacerdotes essent, et quae competebant mysteriis Christi, apud eos sine contradictions fierent. Rex itaque surgens a placito, statim cum misso Domini Episcopi direxit nuncium, mandans populi unanimitatem ad suam voluntatem conversam, sibique hoc per omnia placere, nec dum tamen se plenam licentiam ei concedere posse, donec in alio placito, quod erat in altera parte regni sui futurum, id ipsum populis ibi positis nunciaret... cum ecce placiti tempus advenit, et Rex praeconis voce legationem Domini Episcopi, atque omnia partiter, quae in priori placito dicta et acta fuerant, intimari fecit. Divina ergo providentia largiente, omnium corda ita adunata sunt, ut prioris placiti consensum cuncti laudarent..."

159. Принцип единогласия подчеркивается и в других главах жития. См. Rimbertus, XIII: "cum benevolentia et unanimitate omnium", XXV: "omnium unanima volunatate et consensu".

160. Описание этого случая см. в XV главе жития.

161. Rimbertus, XXIII: "Antea tamen hic, inquit, fuerunt Clerici, qui populari hic seditione, non Regio jussu ejecti sunt. Quapropter hanc Legationem vestram confirmare nec possum nec audeo, priusquam sortibus Deos nostros consulam, et populi quoque super hoc voluntatem interrogem... Sic quippe apud eos moris est, ut quodcunque negotium publicum magis in populi unanima voluntate, quam in Regia consistat potestate".

162. Rimbertus, XVI: "Per idem fere temporis accidit, ut etiam quidam Rex Sueonum nomine Anondus, ejectus regno suo apud Dannos exul fuerit".

163. Adamus, IV, 22: "Reges habent ex genere antiquo, quorum tamen vis in populi sentencia: quod in commune omnes laudaverint, ilium [scil. regem] confirmare oportet, nisi eius decretum pocius videatur, quod aliquando secuntur inviti. Itaque domi pares esse gaudent. In praelium euntes omnem praebent obedientiam regi, vel ei qui doctior ceteris a rege praefertur".

164. Adamus, IV, 21: "...consilio populorum communi, quod ab ipsis warh vocatur".

165. DS, № 1957, 1953, 1962: "placitum nostrum commune quod fit (fieri solet) annis singulis apud... in vere dictum varthing (vaerthing)".

166. Heimskringla, Óláfs saga helga, kap. 77.

167. VgL IV, 15 : 1; Hervarar saga, kap. 20, s. 181.

168. Schück A. Skottkonung. – "Namn och bygd", 1956, s. 194 ff.; Ekbom C. A. Viennetiunde och hundaresindelning. Studier rörande Sveriges äldsta politiska indelning. Lund, 1974, s. 177.

169. Hervarar saga, kap. 20, s. 181.

170. VgL IV, 15 : 1.

171. SRS, t. II, p. 356: "...credidit Rex et baptizatus est, omnesque familiares et domestici ejus, univorsusque exercitus cum tola ejus familia".

172. Hervarar saga, kap. 20.

173. Adamus, II, 56: "Is subditos sibi populos ad christianitatem conuertere volens magno laboravit studio, ut templum ydolorum, quod in medio Sueoniae situni est, Ubsola destrueretur. Cuius intentionem pagani raetuentes, placitum cum rege suo tale constituisse dicuntur, ut, si ipse vellet esse christianus, optimam Sueoniae regionem, quam vellet, suo iuri teneret, in qua occlesiam et christianitatem constituens, nemini de populo vim recedendi a cultura deorum inferret, nisi qui sponte cuperet ad Christum converti. Huismodi rex placito gavisus, mox in occidentali Gothia, quae Danis proxima est vel Nortmannis, ecclesiam Deo sedemque fundavit episcopalem...".

174. Heimskringla, Óláfs saga helga, kap. 80.

175. Schück A. Torgni lagmans strafftal på Uppsala tinget, – "Svenskt Tidskrift", 36. Uppsala, 1949, s. 690-695; Wessén E. Lagman och lagsaga. – NT, 40. Stockholm, 1964, s. 76.

176. Гуревич А. Я. История и сага. М., 1972, с. 127-144.

177. Heimskringla, Óláfs saga helga, kap. 94: "...Skyldi Óláfr vera konungr yfir landi, meðan hann lifði. Hann skyldi ok halda frið ok saett við Nόregskonung ok svá við þá menn alla, er í þeiri ráðagörð höfðu vafizt. Önundr skyldi ok konungr vera ok hafa þat af landi, er semdist með þeim feðgum, en vera skyldr til þess at fylgia þá bόndum, ef Óláfr konungr gerir nökkura þá hluti, er baendr vildi eigi þola honum...".

178. VgL IV, 15:2.

179. Adamus, IV, schol. 136: "Nuper autem rex Sueonum christianissimus Anunder, cum sacrificium gentis statutum nollct demonibus offere, depulsus a regno dicitur a cospectu consilii...".

180. VgL IV, 15 : 3; SdmL Add I : 2.

181. Hervarar saga, kap. 20, s. 181.

182. Hervarar saga, kap. 20, s. 182-183.

183. Heimskringla, Óláfs saga helga, kap. 77.

184. VgL I S I, R 1 pr 3 : 2; þ 5 : 2; VgL II H 1, 3, þ 33.

185. GS, kap. 2.

186. SRS, t. II, p. 352: "...Erant enim duodecim tribus in hac terra, per quorum magnates seu nobiles respublica sive leges antiques tum regebantur".

187. Ibidem: "Divina tiaque gratia inspirante majores natu ex his duodecim tribulus, indicto communi terrae placito decretum est, ut de unaquaque tribu eligerentur, qui fidejussores aliorum existerent in mysterio baptismi suscipiendo. Electi quippe sunt viri duodecim antiqiores et sapientiores ex his tribubus, hinc missi sunt ad virum Dei, ut cognita praedicationis veritate, consensu totius terrae ante virum Dei prolocutores existerent...".

188. Полагают, что деление на трети было в Скандинавии древнейшим. Следы его в Швеции сохранились также в хераде Трёгд в Уппланде, в Даларна и на Готланде. О делении на трети в разных местах Скандинавии см. Tunberg S. Studier r ö rande Skandinavicns ä ldsta politiska indelning, s. 48 f., 135 ff.

189. U 212 В.

190. Ср. Andrae С. G. Kyrka och frälse i Sverige under äldre medeltid. Uppsala, 1960, s. 69-70; Ljunggren K. G. Landman och homan i vikingatida källor. – ANF, 74, 1959, s. 131, not 1; Rosén J. Op. cit., s. 132.

191. VgL IV, 14 : 1, 2.

192. SGL, bd. 3, s. 6.

193. Heimskringla, Óláfs saga helga, kap. 78, 94.

194. VgL IV 15 : 10

195. GL I, 61 : 1.

196. Wessén E. Lagman och lagsaga, s. 91.

197. VgL I R 3, VgL II R 3.

198. VgL IV 14 : 11-16; Heimskringla, Óláfs saga helga, kap. 78.

199. Противоположного мнения придерживаются : Holmgren G. Taga och vräka konung. – "Fornvännen", 1937, s. 19-26 и Olivecrona K. Döma till konung. – HT, 1942, s. 412 ff.

200. Adamus, IV, 22. Cp. Tacitus. 7: "Reges ex nobilitate, duccs ex virtute sumunt".

201. См. KL, bd. 9, sp. 1.

202. Heimskringla, Ynglinga saga, kap. 10, 17.

203. Ynglingatal, 10, 20.

204. Hemskringla, Ynglinga saga, kap. 20, 21.

205. Heimsringla, Óláfs saga helga, kap. 94.

206. VgL I R 1; Vgl II R 1. – Некоторые исследователи полагают, что право" свеев выбирать и свергать королей возникло лишь в XII или даже в XIII в. (см. SLL, ser. 5, s. 118-119 и цитированную там литературу). Однако это мнение не обосновано. О древнем праве свеев выбирать короля писал еще Саксон Грамматик (Gesta danorum, ed. Holder, p. 420), а позднее Снорри Стурлусон (Heimskringla, Óláfs saga helga, kap. 94).

207. Подробнее о выборах короля см. главу V.

208. Ср. Höfler О. Der Sakralcharakter des germanischen Königtums. – "Vorträge und Forschungen". Lindau – Konstanz, 1956; Hafström G. Konge (Sverige). – KL, bd. 9, sp. 9. Противоположного мнения придерживается Пекарчик С. Сакральный характер королевской власти в Скандинавии и историческая действительность. – "Скандинавский сборник", X. Таллин, 1965. – Из источников явствует, что в дохристианскую эпоху вся общественная и частная жизнь древнешведских племен была тесно связана с языческой религией и магией (см. Procopios II 15; Rimbertus XXIII, XXIV, XXVII, Adamus, IV, 26, 27, schol. 133 128), Heimskringla Óláfs saga helga, kap. 7;). Народные собрания, тинги, были центрами отправления языческих культов (см. Rimbertus, XVI, GS, kap 1, Heimskringla, Óláfs saga helga, kap. 77). Cp. Hafström G. Land och lag. – In: En bok om Mälarlandskapen. [S. l.] 1953, s. 102 f., 105.

209. О значении Уппсалы, как религиозного центра древней Швеции см Adamus, IV, 26, 27 и Heimskringla, Óláfs saga helga, kap 77.

210. Ynglingatal, 11. Op. Heimskringla, Ynglinga saga, kap. 21.

211. Rimbertus, XXIII.

212. Heimskringla, Ynglinga saga, kap. 43.

213. Heimskringla, Ynglinga saga, kap. 11. Cp. kap. 8, 9, 10, 16. Любопытно, что это языческое представление о влиянии личности короля на урожай сохранялось еще в XIII в.! В хронике "Христианские короли Швеции" о короле Эрике Кнутссоне (1208-1216) сказано: "И он был урожайным королем, потому что пока он жил, во всем его государстве всегда были хорошие урожаи" (VgL IV 15 : 17: "...ос war god þaer. aar konongaer. fore þy at. е. waru goð aar vm alt hans riki. maeð þaen han liffðhi).

214. Ynglingatal, 5: " Hitt vás furr / at fold ruðu / sverð berendr / sínum drόttni, / ok landherr / af lífs vönum / dreyrug vápn / Domalda bar, / þás argjörn / Jόta dolgi / Svía kind / of sόa skyldi". Cp. Historia Norwegiae, p. 98.

215. Heimskringla, Ynglinga saga, kap. 15: "...Á hans dögum gerð ist í Sviþjόð sultr ok seyra. þa efldu Svíar blόt stόr at Uppsölum. It fyrsta haust blόtuðu þeir yxnum, ok batnaði ekki árferð at heldr. En annat haust hόfu þeir mannblόt, en árferð var söm eða verri. En it þriðja haust kόmu Svíar fjöllmennt til Uppsala, þá er blόt skuldu vera. þá áttu höfðingjar ráðagörð sina, ok kom þat ásamt með þeim, at hallaerit myndi standa af Dόmalda, konungi þeira, ok þat með, at þeir skuldu honum blόta til árs sér ok veita honom atgöngu ok drepa hann ok rjoða stalla með blόði hans, ok svá gerðu þeir...".

216. Ibid., kap. 43: "...Óláfr konungr var lítill blόtmaðr. þat líkadi Svíum ilia ok þόtti þaðan mundu standa hallaerit. Drόgu Svíar þá her saman, gerðu för at Óláfi konungi όk toku hús á honum ok brenndu hann inni ok gáfu hann Óðni ok blόtu honum til árs ser...".

217. Rimbertus, XXIII; cp. Adamus, IV, 26: "...Colunt et deos ex hominibus factos, quos pro ingentibus factis immortalitate donant...". О том, что скандинавы приносят жертвоприношения мертвым и героям, писал еще Прокопий (II, 15). Это опровергает существующее мнение, что представление об Одине и других скандинавских языческих богах, как о людях, обладавших сверхъестественными способностями, возникло якобы уже в христианское время.



2019-05-24 354 Обсуждений (0)
Глава 2. Общественные отношения в Швеции 10 страница 0.00 из 5.00 0 оценок









Обсуждение в статье: Глава 2. Общественные отношения в Швеции 10 страница

Обсуждений еще не было, будьте первым... ↓↓↓

Отправить сообщение

Популярное:



©2015-2024 megaobuchalka.ru Все материалы представленные на сайте исключительно с целью ознакомления читателями и не преследуют коммерческих целей или нарушение авторских прав. (354)

Почему 1285321 студент выбрали МегаОбучалку...

Система поиска информации

Мобильная версия сайта

Удобная навигация

Нет шокирующей рекламы



(0.011 сек.)