Мегаобучалка Главная | О нас | Обратная связь


IV. PARVO EST NATURA CONTENTA (V.34)



2020-02-04 518 Обсуждений (0)
IV. PARVO EST NATURA CONTENTA (V.34) 0.00 из 5.00 0 оценок





Darius in fuga cum aquam turbidam et cadaveribus inquinatam bibisset, negavit unquam se bibisse iucundius. Nunquam videlicet sitiens biberat. Nec esuriens Ptolomaeus ederat; cui cum peragranti Aegyptum comitibus non consecutis cibarius in casa panis1 datus esset, nihil visum est illo pane iucundius. Socratem ferunt, cum usque ad vesperum contentius2 ambularet quaesitumque esset ex eo, quare id faceret, respondisse se, quo melius cenaret, obsonare ambulando famem3. Quid? Victum Lacedaemoniorum in philitiis nonne videmus? Ubi cum tyrannus cenavisset Dionysius, negavit se iure illo nigro4, quod cenae caput5 erat, delectatum. Tum is, qui illa coxerat: «Minime mirum;6 condimenta enim defuerunt». «Quae tandem?»,—inquit ille. «Labor in venatu, sudor, cursus ad Eurotam, fames, sitis. His enim rebus Lacedaemoniorum epulae condiuntur.» Atque hoc non ex hominum more solum, sed etiam ex bestiis intellegi potest, quae, ut7 quicquid obiectum est, quod modo a natura non sit alienum, eo contentae non quaerunt amplius.
Persarum a Xenophonte8 victus exponitur, quos negat ad panem adhibere quicquam praeter nasturcium. Quamquam,9 si quaedam etiam suaviora natura desideret,10 quam multa ex terra arboribusque gignuntur cum copia facili, tum suavitate praestanti!11 Adde siccitatem, quae consequitur hanc continentiam in victu, adde integritatem valetudinis; confer12 sudantes, ructantes, refertos epulis tamquam opimos boves; tum intelleges, qui voluptatem maxime sequantur, eos minime consequi, iucunditatemque victus esse in desiderio, non in satietate.

DE SENECTUTE («О СТАРОСТИ»)

DE SOPHŎCLE


Sophocles ad summam senectutem1 tragoedias fecit2. Quod propter studium2 cum rem familiarem neglegere videretur, a filiis in iudicium vocatus est, ut illum quasi desipientem a re familiari removerent4 iudices. Tum senex dicitur eam fabulam,5 quam in manibus habebat et proxime scripserat, «Oedipum Colonēum»6, recitavisse iudicibus quaesivisseque, num illud carmen desipientis videretur? Quo recitato sententiis7 iudicum est liberatus.

DE RE PUBLICA («О ГОСУДАРСТВЕ»)

DE PERICLE (I, 16)


Bello illo maximo,1 quod Athenienses et Lacedaemonii summa inter se contentione gesserunt, Pericles ille, et auctoritate et eloquentiā et consiliō princeps civitatis suae, cum obscurato sole tenebrae factae essent repente Atheniensiumque animos summus timor occupavisset, docuisse cives suos dicitur id, quod ipse ab Anaxagora,2 cuius auditor fuerat, acceperat, certo illud tempore fieri et necessario, cum tota se luna sub orbem solis subiecisset... idque fieri non posse nisi certo intermenstruo tempore.3 Quod cum disputando rationibusque4 docuisset, populum liberavit metu5; erat enim tunc haec nova et ignota ratio solem lunae oppositum6 solere deficere7; quod Thalētem Milesium8 primum vidisse dicunt.

ПРИМЕЧАНИЯ

TUSCULANAE DISPUTATIONES

I.


1. ad eam = ad mortem.
2. ut ... responderit (ut consecutivum) — ... что ... ответил.
3. leges Lycurgiзаконы Ликурга (древнейшие правовые установления Спарты, считавшиеся созданием легендарного правителя Ликурга).
4. quam (= poenam) possem sine mutuatione et sine versura dissolvereштраф, который я могу заплатить, не прибегая к займу и не перенося задолженность на другого кредитора (юридическая формулировка, употребленная метафорически).
5. О virum ... dignum — acc. exclamationis.
6. magno animo — (abl. qualitatis) мужественен.
7. ut ... mihi videaturut сonsecutium.
8. quid ... nominem — con. dubitativus.
9. Cato — Марк Порций Катон Старший (234–195 г. до н.э.), римский политический деятель и писатель, автор трактатов «De re rustica» («О сельском хозяйстве») и «Origines» («Начала») — сочинения о древнейшей истории Рима.
10. pari animo — (abl. modi) так же мужественно.
11. Simonĭdes — Симонид Кеосский, греческий поэт VI–V вв.
12. ille dux — указательное местоимение ille часто имеет дополнительный смысловой оттенок: знаменитый, всем известный.
13. animo forti — abl. modi.
14. audisset = audivisset.

 

II.


1. visneне хочешь ли?
2. argentum aurumque caelatumчеканная посуда из серебра и золота.
3. aderant ... coronae — древние во время пира надевали на голову венки.
4. incendebantur odoresкурились благовония.
5. mensae conquisitissimis epulis exstruebanturстолы были заставлены изысканнейшими яствами.
6. in hoc medio apparatuпосреди всего этого великолепия.
7. plenum artis argentumискусной работы середряная посуда.
8. ipsae defluebant coronae и уже сам венок готов был упасть (pl. вм. sing).

 

III.


1. ego quaestorя, будучи квестором (в 75 г. до н.э.).
2. tenebam (= memoria tenebam) — я помнил.
3. in summo sepulсroна верхней части гробницы.
4. animum adverti = animadverti.
5. purgarunt = purgaverunt.
6. ignorasset = ignoravisset.
7. homo Arpinas = Cicero (Цицерон родился в г. Арпине).

 

IV.


1. panis cibarius — хлеб из ячменной муки грубого помола.
2. contentius — (абсолютная сравнит, степень наречия contente) усердно, старательно.
3. obsonare ambulando famemнагуливать аппетит.
4. ius nigrumчерная похлебка (чечевичная кровяная похлебка).
5. cenae caputглавное блюдо.
6. minime mirumсовсем не удивительно.
7. ut — нареч. как.
8. Xenophon, ontis m Ксенофонт, греческий историк V–IV вв. до н.э.
9. quamquamвпрочем.
10. si ... desideret — casus potentialis.
11. copia facili ... suavitate praestanti — (abl. qualitatis) в изобилии ... замечательно вкусное.
12. confer — (imperat. от conferre) сравни.

 

DE SENECTUTE

1. ad surnmam scnectuternдо глубокой старости.
2. tragoedias fecit — писал трагедии.
3. quod propter studium — относительное местоимение, стоящее в начале предложения (периода), указывая на более тесную связь с предыдущим предложением, выполняет функции указательного местоимения (или личного местоимения 3-го лица).
4. a re familiari removereлишать права распоряжаться имуществом.
5. fabula, ae f — зд.: пьеса, трагедия.
6. «Oedipus Colonēus» — «Эдип в Колоне» (трагедия Софокла).
7. sententia, ае f — зд.: приговор, решение.

 

DE RE PUBLICA

1. bello illo maximo — abl. temporis. Речь идет о Пелопоннесской войне (431–404 г. до н.э.).
2. Anaxagŏras, ае m — Анаксагор (древнегреческий философ).
3. intermenstruo temporeво время новолуния.
4. disputando rationibusqueлогическими доводами.
5. metu — abl. separationis.
6. oppositus (+dat.) — находящийся против (чего-л.).
7. deficere — зд.: гаснуть (имеется в виду солнечное затмение).
8. Thales (Thalētis) MilesiusФалес Милетский (древнегреческий философ из Милета, VII в. до н.э.).

 



2020-02-04 518 Обсуждений (0)
IV. PARVO EST NATURA CONTENTA (V.34) 0.00 из 5.00 0 оценок









Обсуждение в статье: IV. PARVO EST NATURA CONTENTA (V.34)

Обсуждений еще не было, будьте первым... ↓↓↓

Отправить сообщение

Популярное:
Как выбрать специалиста по управлению гостиницей: Понятно, что управление гостиницей невозможно без специальных знаний. Соответственно, важна квалификация...
Как построить свою речь (словесное оформление): При подготовке публичного выступления перед оратором возникает вопрос, как лучше словесно оформить свою...



©2015-2024 megaobuchalka.ru Все материалы представленные на сайте исключительно с целью ознакомления читателями и не преследуют коммерческих целей или нарушение авторских прав. (518)

Почему 1285321 студент выбрали МегаОбучалку...

Система поиска информации

Мобильная версия сайта

Удобная навигация

Нет шокирующей рекламы



(0.007 сек.)